jueves, 10 de mayo de 2007

Imbécil de una noche



Me encanta hacerte creer que tu sonrisa me puede

Me encanta que creas que eres un imán para mis besos

¡Eres tan imbécil al creer que me ilusionan tus caricias!



Sabes, que mañana ya te habré olvidado

y sin embargo sigues sonriendo

creyendo que voy a caer en tus garras



No voy a negarlo, hay un brío en tus ojos que me atrae

tu sonrisa maliciosa,... me gusta



Pero, ¿y qué? mañana, ya te habré olvidado

mañana, no recordare tu nombre

o sabré que nunca te lo pregunté



y es que no me importa,

¡no me importas!

y aún, me importa menos, saber que para ti no soy nada




Tu para mi has sido un juego, ...
(ahora puedo decir que no demasiado divertido)

Sólo un juego que acabó esa misma noche.

¡Sí, acabó! Porque sé que cuando te vuelva a ver te saludare con una sonrisa,...

y seguiré mi camino.

Aunque no lo creas seguiré mi camino,

ignoraré tu sonrisa cómo la otra noche, cuándo creíste que una simple sonrisa podía conmigo.

3 comentarios:

Unknown dijo...

m'ha agradat marga!

muchos desamores veig a nes teus escrits eh?

però molt bé, a seguir endavant i amb un somriure

tonina dijo...

un somriure es capaç de moltes coses

Anónimo dijo...

ja ho crec sobretot el teu somriure!!! un somriure que fa tornar boig a qualsevol home!!!!

ara ja he donat el primer pas i anire comentant els escrits!!!!

me tornare un critic!!! i es que amb tu ho soc bastant